Sardı beni bir bakıcı telaşı

       Rüzgâr 6 aylık oldu. Ek besinlere başladık. Bizim basit hayatımız yarım saatte bir, yiyecek bişeyler hazırlamaya başladığım için karışmaya başladı bile. Dur daha neler göreceksin dediğinizi duyuyorum. Çok mu karışıcak? Korkuyorum.

         2 ay sonra iznim bitiyor ve işe dönüyorum. Bakıcı olayına giricez maalesef. Aldı beni bir hüzün bir telaş. Nasıl olacak? Bakıcı onu benim kadar sevemeyecek. Uykusu geldiğinde farklı farklı işaretleri var hepsini nasıl anlıyacak? Duruma göre nasıl uyutacağını nasıl bilecek? Rüzgâr genelde kendi kendine uyuyabiliyor. Ya bozulursa bu düzen?

          Ben nerdeyse her hareketimi acaba onu nasıl etkiler diye düşünürek yaparken bakıcı acaba ona nasıl davranacak? Offf. Az önce baya gecikmeli olarak  Hülya'nın Tunası'nın bir yazısını okudum.  Şimdi bakıcı, sonra kreş, sonra okul onu nasıl biri yapacak? Pamuklara sardığım yavrum nasıl bir insan olacak?

           Nasıl bir duygu bu annelik? Hem sonsuz bir sevgi,  hem ‘en çok benim çocuğum’ dedirten bencil duygu. Sanki başka çocuklar bakıcılarla, kreşlerle büyümüyorlar. ‘Ama benimkisi bi tane’. Hepimiz böyle diyoruz heralde.

            Umarım güvenilir, sevgi dolu, eğitimli, temiz bir bakıcımız olur.